Bereid je voor op een storm1 in de apotheekwereld. Duizenden medewerkers sluiten met de landelijke staking de deuren van de apotheek op 9 en 10 januari.
De bom barst
Maandenlang protest heeft niets opgeleverd. Geen betere lonen, geen verlichting van de werkdruk. Nu geven ze er een schepje bovenop. Bijna 2000 apotheken gaan twee dagen dicht.
Albert Spieseke (CNV) en Ralph Smeets (FNV) zijn duidelijk: “We hebben geen keus. Het geduld is op. Onze mensen laten zich niet klein krijgen. Als er niet snel wat gebeurt, blijven we doorrammen met landelijke stakingen.”
Een bittere pil
Sinds september is het hommeles in de branche. Werkgevers blijven doof voor de eisen. Ze bieden slechts 2% loonsverhoging. De vakbonden noemen het “bizar” dat werkgeversorganisaties WZOA en ASKA de ernst nog steeds niet inzien.
Wat willen ze dan?
- 6% loonsverhoging vanaf 1 juli 2024
- 2% eindejaarsuitkering
- Flinke loonstijging in 2025
- Betaling voor alle gewerkte uren
Rechter gooit roet in het eten
In december probeerden de werkgeversorganisaties een driedaagse landelijke staking te stoppen. De rechter gaf ze (deels) gelijk. Smeets en Spieseke grijnzen: “Ze dachten dat ze ons klein konden krijgen, maar het heeft juist het tegenovergestelde effect gehad. De actiebereidheid is groter dan ooit.”
Onmisbaar, maar onderbetaald
“De rechter benadrukte hoe cruciaal apotheekmedewerkers zijn,” zeggen de vakbondsmannen. “Des te pijnlijker dat juist deze onmisbare krachten zo hard moeten vechten voor een fatsoenlijk salaris.”
Geen reden tot paniek voor patiënten
Maak je geen zorgen: zelfs in noodgevallen kun je aan je medicijnen komen. Mogelijk moet je iets verder reizen, maar je gezondheid blijft gewaarborgd. Dat beloven niet alleen de actievoerders, maar dat kan ik ook persoonlijk bevestigen. Apothekers staan klaar om patiënten te helpen die dringend medicatie nodig hebben. Daarnaast blijven er vaak assistenten achter in de apotheek (achter gesloten deuren) om de apotheker te ondersteunen bij het afhandelen van spoedrecepten.
Werkgevers, jullie zijn gewaarschuwd. Het personeel is klaar voor de strijd. de vraag is meer: Hoe lang houden jullie nog stand?
Een Verhaal van Veerkracht en Miskenning
Ik sta elke dag versteld van de kracht en eensgezindheid onder mijn collega’s. We zijn een hecht team dat samen de schouders eronder zet om de werkdruk het hoofd te bieden. De veerkracht die ik zie, niet alleen in mijn eigen apotheek maar door het hele land, is ronduit indrukwekkend. Samen zoeken we naar manieren om die waanzinnige werkdruk de baas te blijven. En weet je wat? We doen het onwijs goed! En toch blijft die waardering uit.
Maar laat me je dit vertellen: het is niet alleen bij ons zo. In het hele land zie je dezelfde veerkracht bij apothekersassistenten. We buigen, maar breken niet. Dat maakt me trots, maar tegelijkertijd ook gefrustreerd.
Werkgevers dragen zelf bij aan de problemen in de apotheek
Toch steekt het me als ik de berichten van de werkgeversorganisaties lees. Ze hebben het over ‘apothekers die op hun tandvlees lopen’ en ‘het herstellen van de chaos’. Het lijkt wel alsof ze nog steeds niet snappen waar het probleem werkelijk ligt. . Ze zien niet in dat zij, samen met de zorgverzekeraars en de overheid, een flinke vinger in de pap hebben als het gaat om de problemen die tot onze stakingen leiden.
In onze apotheek voelen we ons gesteund door onze apotheker. Hij waardeert ons enorm en staat volledig achter de verbeteringen die nu op tafel liggen. Tegelijkertijd begrijpen we dat ook hij gebonden is aan de regels en richtlijnen van de keten waar we onderdeel van uitmaken. Dit zorgt ervoor dat er een prettige en open sfeer blijft bestaan, waarin alles bespreekbaar is. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor.
Media slaat de plank mis
De media blijft berichten over stakende apothekers, terwijl wij – de assistenten, ondersteuners en bezorgers – staken. We werden zelfs “hypotheekmedewerkers” genoemd. Serieus? Hebben ze bij die grote mediabedrijven nog nooit van fact-checking gehoord?
Maar we laten ons niet kisten. We vechten door, voor de toekomst van de apotheek, patiënten en elkaar. Het voelt onnatuurlijk, dat wel. We zorgen liever voor de mensen die bij ons binnenlopen dan dat we op de barricades staan. Maar als het moet, dan moet het. We weten dat als we nu niet opkomen voor onze rechten en werkomstandigheden, de situatie alleen maar zal verslechteren. Dus krijgen de landelijke stakingen een vervolg.
Een roep om erkenning
Wat we nodig hebben is erkenning. Erkenning voor het belangrijke werk dat we doen. Erkenning voor de kennis en vaardigheden die we dagelijks inzetten. En ja, ook erkenning in de vorm van een eerlijk salaris en werkbare omstandigheden.
We zijn geen radertjes in een machine, maar zorgprofessionals die een cruciale rol spelen in de gezondheidszorg. Het wordt hoog tijd dat werkgevers, verzekeraars, overheid én media dat gaan inzien.
De toekomst van de apotheek
Ondanks alles blijf ik optimistisch. Ik zie de passie en toewijding van mijn collega’s, hoe we elkaar steunen en blijven motiveren. Ik heb zelf ervaren hoe ik, als nieuwkomer en soms misschien een beetje een ‘vreemde eend’, ben opgenomen in deze hechte kring van vertrouwen—juist toen alle commotie in september begon. Dat geeft me het vertrouwen dat we uiteindelijk gehoord zullen worden.
Want wij zijn het hart van de apotheek. Wij zijn degenen die dag in, dag uit klaarstaan voor de patiënten. En wij zijn vastbesloten om te zorgen dat de apotheek ook in de toekomst een plek blijft waar mensen terecht kunnen voor deskundige zorg en advies. En het wordt tijd dat iedereen dat eens gaat inzien.
- Een situatie van grote opschudding, beroering of onrust, zoals in “een storm van protest” of “een storm aan emoties.” ↩︎
Geef een reactie
Je moet ingelogd zijn op om een reactie te plaatsen.