24 september wordt ‘de dag van de apothekersassistent’ gevierd en is bedoeld om waardering te tonen voor apothekersassistenten, die een cruciale rol spelen in de gezondheidszorg.
Het is een mooie gelegenheid om stil te staan bij het harde werk en de toewijding van apothekersassistenten. Misschien een goed moment om de apothekersassistent in jouw buurt of een collega een bloemetje te geven of gewoon een bedankje te zeggen.
storytelling: De held achter de toonbank
Het was een druilerige ochtend op 24 september, maar in de kleine apotheek aan de rand van het dorp brandde al vroeg licht. Binnen stond Maria, zoals elke dag, klaar om de dag te beginnen. Ze was apothekersassistent, al ruim tien jaar, en kende inmiddels bijna elke klant bij naam. Voor de buitenwereld leek haar werk eenvoudig: pillen tellen, recepten controleren, en glimlachen. Maar degenen die Maria echt kenden, wisten dat haar werk veel meer inhield.
Een gesprek aan de balie
Het was acht uur ’s ochtends toen de eerste klant binnenkwam. Een oude man, krom van de leeftijd, met een lijstje in zijn hand. “Goedemorgen, Maria,” mompelde hij met een glimlach. Maria begroette hem met warmte, net zoals ze dat altijd deed, en nam het lijstje van hem over. Terwijl ze de medicijnen bij elkaar zocht, begon de man te praten over zijn vrouw. Ze was ziek, vertelde hij, en het leek maar niet beter te gaan. Maria luisterde geduldig, stelde hem gerust en gaf advies over hoe hij het beste voor zijn vrouw kon zorgen. Ze wist dat een luisterend oor net zo belangrijk was als het juiste medicijn.
Nadat de man was vertrokken, kwamen er meer mensen binnen. Een jonge moeder met een huilende baby op haar arm, een tiener met een verwrongen gezicht van de pijn, en een nerveuze vrouw die niet durfde te vragen wat ze nodig had. Maria hielp hen allemaal met dezelfde zorg en aandacht, alsof elke persoon de belangrijkste ter wereld was. En in dat moment, voor haar, waren ze dat ook.
Verloop van de dag
De tijd verstreek snel, en tegen het einde van de dag had Maria tientallen mensen geholpen. Haar voeten deden pijn en haar rug voelde stijf aan, maar ze klaagde niet. Ze wist dat ze voor velen meer was dan alleen de persoon die medicijnen uitdeelde. Ze was een bron van kennis, een vertrouwde adviseur, en soms, zelfs een vriend.
Een Onverwacht Gebaar van Waardering
Toen de klok vijf uur sloeg en Maria de deur op slot draaide, hoorde ze ineens iemand haar naam roepen. Ze draaide zich om en zag een vrouw staan met een klein boeketje bloemen in haar hand. Het was de jonge moeder van die ochtend, met haar baby die nu rustig sliep. “Deze zijn voor jou,” zei de vrouw zachtjes, “omdat je er altijd bent voor ons, met zoveel geduld en zorg.”
Maria nam de bloemen aan, en voor het eerst die dag voelde ze tranen in haar ogen opwellen. Niet van verdriet, maar van dankbaarheid. Ze had nooit verwacht dat iemand haar werk zou opmerken, laat staan waarderen.
Die avond, toen Maria thuiskwam, zette ze het boeketje bloemen in een vaas op tafel. Ze keek ernaar en glimlachte. Misschien was haar werk niet altijd zichtbaar, en misschien dachten mensen dat het maar een eenvoudig baantje was. Maar voor degenen die het meest nodig hadden, maakte ze een wereld van verschil.
En op die 24ste september, net als elke andere dag, wist Maria dat ze haar roeping had gevonden. Ze was misschien niet degene die de medicijnen voorschreef, maar ze was wel degene die ervoor zorgde dat ze met liefde en zorg werden verstrekt. En dat maakte haar, in de ogen van velen, een onmisbare held achter de toonbank.
Ontdek meer van ZORGSOCIALS
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.